De Pareto analyse, ook wel bekend als Pareto principe of de 80-20 regel. Hier gaat men er vanuit dat een grote meerderheid van de problemen (80%) te herleiden zijn naar een paar belangrijke oorzaken (20%). Deze regel werd ontdekt door Vilfredo Pareto.

De Pareto analyse een statische techniek, maar is ook een creatieve en een praktische manier naar het zoeken van oorzaken bij problemen. De Pareto analyse techniek helpt snel bij het identificeren van een of meerdere hoofdoorzaken (20%) die vrij direct leiden tot 80% van de op te lossen problemen. Als de hoofdoorzaken zijn geïdentificeerd, kunnen andere aanvullende diagnosetechnieken gebruikt worden zoals de Ishikawa diagram of visgraat-analyse worden ingezet om diepere oorzaken van problemen te identificeren en aan te pakken.

Vilfredo Pareto

Failure is not the opposite of success. It’s actually a part of it.

De voordelen zijn onder te verdelen in 2 groepen te weten;

1. Focussen op die issues met de grootste verbeter-potenties, dit door het vergelijken van de relatieve frequenties die optreden
2. Alle issues die +/- 80% van het totaal vormen creëren het probleem

Het uiteindelijke doel van de Pareto Chart is om de Interne CTQ te bepalen, gebruik onderstaande uitgangspunt om dit te bepalen.

• Selectie op de Externe CTQ en brainstorm op mogelijke relaties op de Interne CTQ
• Verzamel gegevens hoe vaak de Interne CTQ defecten veroorzaken op de Externe CTQ
• Positioneer Interne CTQ’s op de X-as
• Plaats de frequentie op de Y-as
• Interpretatie van resultaten en selecteer het Interne CTQ project

Binnen Minitab is de Pareto ook toe te passen, zij hieronder de mogelijkheden.

• OPEX pag.: 135
• Minitab : Stat > Quality Tools > Pareto Chart File
• File: Pareto-Postage.mpj

In dit geval lijkt het erop dat de categorieën ‘No Postcode’ en ‘No Stamp’ de grootste zijn, let wel op dat laatste categorie gecombineerd kan worden met die van ‘Not franked’.

Cause and Effect:

Door de sample-data verder te onderzoek kan de data verdeeld worden in ‘rural’ en ‘urban’, hierdoor kan het probleem in een ander perspectief gezien worden.

Let op dat door het verdelen in meer groepen (dan alleen in dit geval rural en urban) ook meer Pareto Charts zal opleveren, dat lijkt gunstig omdat er dan meer details mogelijk zichtbaar worden maar doordat minder data gebruikt wordt zal in elke Pareto Chart goed gezocht moeten worden of de data ook nog iets zinnigs kan zeggen (in de grafiek weergave) dan.

---

De 80-20 regel kan voor vele doeleinden gebruikt worden, vooral in de Time Management wordt deze vaak toegepast. Wel is het belangrijk om te begrijpen dat activiteit en productiviteit twee heel verschillende dingen zijn.

Niet elke activiteit leidt tot een resultaat. We zien direct dat de 80-20 regel en Time Management ook nauw met elkaar verbonden zijn. Het is zo dat 20% van al je taken zorgt voor 80% van je resultaten. Waar het om gaat is dat de eerste 20% van taken bestaat uit de moeilijkste en meest ingewikkelde taken die je kan hebben op een dag. Alle andere taken zijn ‘bijzaak’. Deze 80% van je taken zorgen immers maar voor 20% van je resultaat.

Door gebruik te maken van de 80-20 regel heb je een makkelijker focus op wat echt belangrijk is op dat moment, je kan makkelijker richten op datgene wat belangrijk is. Als je je taken hebt verdeeld volgens de 80-20 regel, dan heb je een lijst van prioriteiten (20%) van taken, en een lijst met minder belangrijke taken (de overige 80%). Zo heeft de 80-20-regel een sterk effect op je time management.

Pareto en zijn geschiedenis

De 80-20-principe is misschien een eenvoudig regel, maar de implicaties in het gebruik zijn talrijk en gevarieerd.

De principe van Pareto door Vilfredo Pareto (econoom en socioloog) in 1897 aan het licht bracht dat er patronen waren te zien in de welvaart in Engeland, tevens merkte hij op dat twintig procent van de mensen tachtig procent van het geld bezaten. Daarnaast ontdekte hij bovendien dat deze verhoudingen vrijwel overal terugkeerde, waar hij ook naar keek, in andere tijden en in andere landen. Niemand besteedde er verder veel aandacht aan waardoor de theorie van Pareto langzaam maar zeker verdween. Tot na de Tweede Wereldoorlog, toen twee onderzoekers in de Verenigde Staten – een filoloog en een ingenieur – met Pareto’s theorie in aanraking kwamen.

De filoloog was George K. Zipf, die in 1949 het principe van Pareto formuleerde als de ‘principe van de minste inspanning’. Hij nam de stelling dat hulpbronnen zich op zo’n manier te verdelen dat het werk wordt geminimaliseerd, dat 20 tot 30 procent van de hulpbronnen 70 tot 80 procent van de resulterende activiteiten veroorzaakt. Hierna verbond ingenieur Joseph M. Juran de naam van Pareto principe, hij noemde dit de ‘regel van de belangrijke enkelingen’ ook wel de ‘Vital few’ genoemd. Hij paste dit inzicht toe op de ‘statistische kwaliteitscontrole’, wat een effect heeft op de kwaliteit van produceren van producten had.

Een opmerking van Richard Koch over Pareto

Management auteur Richard Koch waarschuwt dat de 80-20-principe niet te strak mag worden geïnterpreteerd. Als voorbeeld nam hij de boekhandel. De meeste boekwinkels hebben bij twintig procent van de titels, voor 80 procent omzet van de totale verkoop. Moeten zij die andere tachtig procent dumpen? Nee, verminder het assortiment en de klant gaat elders heen. In plaats daarvan raadt Koch aan om de twintig procent van de klanten te vinden die tachtig procent van de winst opleveren.